هر جایی رو که نگاه می‌کنم تاره. توی آینه نگاه می‌کنم تارم. تلویزیون میبینم، تاره. ها می‌کنم و دستمال می‌کشم روی شیشه‌های عینک‌م، باز تارن. می‌شورم‌ش. چند دقیقه بعد باز تار می‌شه. انگار هی یه دستی میاد می‌کشه روی صورت‌م. مخصوصاً روی شیشه‌های عینک‌م. هر لحظه همین کار رو می‌کنه. حتی شب که عینک‌م رو میذارم روی میز. تا صبح معلومه حسابی دستمالی شده.
۱ نظر
۲۸ دی ۹۵ ، ۲۲:۳۵